Bij slechts het gebruik van een aantal onderdelen van de methodiek Motiverende Gesprekvoering (MGV) bereik je dit effect al!

Het toepassen van een aantal technieken, maar ook met name de basishouding hebben een grote invloed op het verloop van jouw gesprek. Hoe jij je gesprek (bewust) vorm geeft, bepaalt hoeveel energie het kost, hoe de ander reageert en dus hoe prettig het voelt. En niet alleen voor jou, dit geldt voor beiden partijen.

De basishouding binnen MGV, zo waardeoordeelvrij mogelijk, bestaat uit de SOCA:

• Samenwerken -> MGV wordt gedaan voor en met iemand. Het is een actief samenwerkingsproces tussen experts. De ander (je coachee/ cliënt/ patiënt/ medewerker enz.) is onweerlegbaar de expert van zichzelf. Niemand kent hem beter dan hij zichzelf kent. Hij heeft de antwoorden en samen zullen jullie ze vinden.
• Ontlokken -> Wanneer iemand twijfelt om iets wel/ niet te veranderen, zit de motivatie om het wél te veranderen al in iemand. Aan jou als coach de taak om deze naar boven te halen en door de ander uit te laten spreken. Wat iemand zelf zegt meent hij. Hoe vaker hij het zichzelf hoort zeggen, hoe meer het waard wordt!
• Compassie -> vanuit de beste bedoeling (het welzijn) voor de ander.
• Acceptatie -> bestaat o.a. uit respect voor de autonomie van de ander. Mensen hebben het recht om en zijn in staat hun eigen keuzes te maken. Absolute acceptatie hiervan zal maken dat de ander juist vaak de (voor hem) beste keuze gaat.

Wanneer het je lukt om bovenstaande uit te dragen in je gesprekken, of beter nog te zijn als mens zal je een houding aan gaan nemen die voor zowel de ander, maar ook voor jou erg prettig is.

Hoe fijn is het als je niet meer de oplossingen voor de ander hoeft te bedenken, maar ze kunt gaan ontlokken? Hoe fijn is het als je oprecht en met een open nieuwsgierige luisterhouding in een gesprek kan zitten in plaats van dat je goedbedoelde mening je in de weg zit? Hoe fijn is het als je niet voor de ander hoeft te bedenken wat hij wel of niet moet?

Minie Stegeman (één van de deelnemers aan de basistraining) omschreef het zo mooi “Probeer de ander niet te veranderen, maar laat de ander zichzelf veranderen.”

De basishouding zegt inderdaad dat we moeten stoppen met het proberen te veranderen door te duwen en trekken. Door ongevraagd advies te geven en oplossingen aan te dragen. Door te zeggen dat het wel goed komt of dat het wel mee valt.

De basishouding zegt dat je begint met achterover leunen en luisteren naar de ander. Dat je vertrouwt op diens kennis van zichzelf en op het feit dat hij/ zij ook vele kwaliteiten bezit. Dat je naast de ander gaat staan in plaats van erboven.

Je gaat stoppen met trekken en duwen. De ander gaat de ander zich meer gewaardeerd en gezien voelen en gaat nadenken. Hij gaat aan het werk en jij vertrouwt op dat proces, je vertrouwt op de ander. Hierdoor zit je veel relaxter in de gesprekken, kost dit minder energie, voelt het contact prettiger en levert je dat dus onmiddellijk méér werkplezier op.

Ik citeer Minie nogmaals: “MGV is op een andere manier naar de ander kijken, waardoor je elkaar serieuzer neemt en je contacten prettiger worden.”

Dat dus!

Vanwege dit alles hierboven ben ik vanuit MI time bezig met het ontwikkelen van een training ‘Meer werkplezier’. Hier gaan we de onderdelen van MGV die daaraan bijdragen bespreken en oefenen. Dit betreft de basishouding en meer.

Na deze training zullen jouw gesprekken leuker en makkelijker worden! Je zult meteen meer werkplezier beleven en de ander zal de gesprekken met jou als heel prettig ervaren. Je zult zeker na je gesprekken vaker terug horen: “Dank voor dit prettige gesprek!” Wedden?!?

Wil je meer weten over deze training ‘Meer werkplezier’, houd dan de website in de gaten of neem contact op.

Maar let op: de voorwaarde voor deze training is dat je bereid bent om aan je eigen houding en gesprekstechnieken te sleutelen… want de ander kunnen wij niet daadwerkelijk veranderen, alleen onszelf. Máár daardoor verandert de interactie, het gesprek, uiteindelijk de ander en jouw werkplezier!

Wil je je aanmelden voor de basistraining om het leren toepassen van de gehele methodiek én daarmee nóg meer werkplezier creëren? Schrijf je dan hier in, o.a. SKJ geaccrediteerd voor 37 punten.

Hoe je informatie of advies op een goede manier kunt geven. Prettig voor beiden en het vergroot de kans dat het daadwerkelijk aangenomen wordt.

Bij deze weer een blog voor jou. Deze keer met wat informatie over een specifieke techniek van Motiverende Gespreksvoering, namelijk ‘Informatie en advies geven met toestemming’.
Jij kunt er natuurlijk zelf voor kiezen of je deze blog wel of niet leest. Daarnaast ben jij zelf hier op de website terecht gekomen en dus waarschijnlijk ook op zoek naar informatie.

Belangrijke details als het gaat om informatie of advies geven:

• het feit dat jij je autonomie bewaart door te kiezen óf en wanneer je deze info leest
• én het feit dat ik jou deze informatie niet opdring

MAAR herken je ook dat je soms óngevraagd advies krijgt en dat dat niet prettig is (door bekenden bijvoorbeeld)? Of geef je zelf misschien ook af en toe (of vaak) een advies aan iemand die daar mogelijk niet om gevraagd heeft???
Ennnnn…. hoor je wel eens “zo werkt dat voor mij niet..” of “jij hebt makkelijk praten..”?
Dan is deze blog mogelijk wel interessant voor jou! Vind je het goed als ik je daar eens iets meer over vertel? Lees dan vooral verder…

Advies of informatie die té direct en zonder toestemming wordt gegeven (ook wel ongevraagd advies genoemd) is vaak goed bedoeld, maar roept meestal weerstand op bij de ander.
Waarom? Omdat autonomie een heel belangrijke behoefte is van iedereen.

Dus zodra je informatie of advies gaat ‘opdringen’ voelen mensen zich ‘gedwongen om het aan te nemen’ en dat roept weerstand op.
Of wanneer het woord ‘moet’ erin voorkomt zoals bijvoorbeeld bij “Weet je wat jij eens moet proberen…” of “Je moet … doen.”
Ook al is je informatie of advies nog zo goed, het komt niet meer binnen. Het beschermen van de autonomie is belangrijker dan de inhoud van je boodschap.

Maar wat wil je dan doen als je een goed advies
of belangrijke informatie hebt???

In dit filmpje laat ik je zien hoe het ook kan, middels 4 concrete stappen. En oh ja, we beginnen nog even met hoe het dus NIET werkt 😉

Ik ben benieuwd op welke manier het iets kan toevoegen aan de manier waarop jij nu informatie of advies geeft?! Veel (oefen)plezier!

Je hebt zojuist een goed gesprek gehad met  je coachee, cliënt of medewerker. Het was prettig en alles wat bespreekbaar. Tóch overheerst er een gevoel van…

‘We hebben super veel besproken maar zijn we nu dichter bij het doel van deze gesprekken?’ ‘Hebben we stappen gezet?’ Of misschien zelfs een gevoel van… ‘Wat was eigenlijk het doel van dit gesprek? Of van dit contact?’

Je kunt een heel goed gesprek hebben zonder ergens uit te komen. Een gesprek zonder duidelijke focus.
Het gaat van het ene op het andere onderwerp en er is niet echt een begin en einde. Aan het eind van het gesprek had jij of de ander wellicht nog iets willen toevoegen, maar toen was de tijd (of energie) op.

Herken je dit? Ik voelde dit voorheen wel eens vaker en nog steeds is het een uitdaging om de focus in een gesprek of begeleidingstraject helder te houden.

Maar zonder doel geen richting.
En zonder richting geen resultaat.

 

Gedragsverandering gaat over verandering en motivatie. Als je iemand wil motiveren, moet je wel weten waarvoor. En als iemand iets wil veranderen moet hij wel weten wat.
Zo’n gesprek zonder focus is het zelfde als wanneer je in de auto stapt, maar niet weet wat je eindbestemming is. Je zult rondjes blijven rijden. Misschien in een prettige omgeving, maar je bereikt nooit je doel.

In coaching-land gebeurt het toch nog vaak dat een gesprek geen duidelijke focus heeft. Dit kan komen omdat er teveel onderwerpen te bespreken zijn, of doordat de coach de agenda teveel bepaalt zonder overleg, of juist de klant de agenda laat bepalen maar hiermee andere belangrijke zaken mist.

3 stijlen; volgen – gidsen – sturen

Je hebt drie verschillende gespreksstijlen nl. volgen, gidsen en sturen.

De sturende stijl vond je vroeger (nu ook al minder) terug bij bijvoorbeeld de huisarts. Jij vertelt je klacht, hij vertelt je wat je moet slikken (of doen) om er vanaf te komen; sturend.

De volgende stijl dat is die coach die heel goed luistert, je veel open vragen stelt en jou volgt in de thema’s die je aandraagt op dat moment. Klanten die heel graag vermijden om over de échte problemen te praten gooien met alle liefde en plezier zo’n rookgordijn op om je continue van de belangrijke onderwerpen weg te houden.

Ik heb wel eens van ex-collegae bij de reclassering gehoord dat de reclasseringswerker vroeger op huisbezoek ging, samen met de cliënt koffie dronk en een sigaretje rookte, een beetje kletste over van alles en nog wat en weer ging. Het strafbaar gedrag kwam misschien niet eens ter sprake. Dat was je meldplicht. Natuurlijk een goed begin om een werkrelatie op te bouwen met elkaar (hoewel dat roken wellicht beter is om te laten ;-)) maar als het daarbij blijft komen cliënten niet in beweging… En zullen ze niet veranderen…. Daar krijgen we gelukkig tegenwoordig niet meer voor betaald.

We zijn steeds meer doelgericht aan het werk. De reclasseringswerker bepaalt, samen met zijn cliënt het plan. Op welke leefgebieden gaat er waar aan gewerkt worden om recidive in de toekomst te voorkomen?

 

Motiverende Gespreksvoering is een gidsende stijl. Dat betekent dat je, nadat je de werkrelatie hebt opgebouwd, de richting gaat bepalen. Dit doe je in het tweede proces ‘focussen’.

Waar gaan we heen? Je bepaalt dit doel samen met de ander. Alleen als coach ga je er niet komen en MGV is een op samenwerking gerichte gespreksstijl. Je moet het hierover eens worden dus.

Het kan zijn dat je als coach soms eerst de agendapunten van de klant wat ruimte moet geven om uiteindelijk ook te komen tot de onderwerpen waarvan jij denkt dat ze belangrijk zijn om te bespreken om het gezamenlijke doel te behalen.

Maar hoe dan? Door bijvoorbeeld gezamenlijk een agenda te maken.

Het lijkt een open deur, maar in de trainingen die ik geef én in de praktijk blijkt dat dit toch echt lastiger is dan dat het lijkt. Omdat je wel een agenda in je hoofd hebt maar hem niet deelt met de ander en deze ergens halverwege misschien een beetje loslaat. Omdat je niet vraagt wat de ander graag zou willen bespreken of jouw agendapunten niet durf aan te dragen. Of omdat je je laat verleiden om toch bij één van de agendapunten meteen de diepte in te gaan.

 

6 stappen om focus aan te brengen in je gesprekken:

1. Stel een duidelijk vraag aan het begin van je gesprek.
   “Waar wil je het vandaag over hebben?” of “Wanneer zou dit gesprek voor jou nuttig geweest zijn?”
   
2. Noteer deze onderwerpen (op een A4 of whiteboard).
   Maak het visueel en deel de agenda met elkaar. Zo wordt de agenda iets van jullie samen, in plaats van alleen die in het hoofd van de coach.
3. Laat je niet verleiden om de diepte in de te gaan als je nog bezig bent met de agenda, maak de agenda af.
   Mensen kunnen geneigd zijn om te zeggen:
   “Ik wil het hebben over de medicatie, ik denk niet dat deze goed werkt omdat ….”
   Aan jou de eer om te focussen door bijvoorbeeld te zeggen:
   “Je wilt het vandaag ook graag hebben over de medicatie. Ik noteer het. Zijn er nog meer zaken die op de agenda moeten volgens jou?”
4. Pas als alles erop staat en je overeenstemming hebt over het feit dat alles erop staat (“Is dit het voor nu?”) kun je kijken waar je gaat beginnen.
   En om te prioriteren vraag eens: “Wat hiervan vind je het allerbelangrijkste (en zullen we mee beginnen)?”
5. Voeg eventueel zelf nog iets toe aan de agenda.
   Wanneer er iets is waarvan jij denkt dat het besproken zou moeten worden, mag jij als coach natuurlijk ook jou inbreng doen. Kijk of het je lukt om MET TOESTEMMING van de ander ook iets op de agenda te krijgen.
   Bijvoorbeeld: “Zo al pratende is er nog iets dat in mij opkomt, waarvan ik denk dat we het op de agenda willen zetten. Jouw medicatie heeft mogelijk invloed op het wel of niet in slaap komen. Je vertelde al iets over problemen met slapen en wakker worden. Wat vind je ervan om jouw dag en nacht ritme eens te bespreken hier?” 
6. Overleg over wat wel of niet haalbaar / mogelijk is.
   Als het heel veel is, kun je vragen:
   “Wat hiervan zullen we vandaag op de agenda zetten en wat de volgende keer?”
   Als het onderwerpen zijn die wellicht niet in de gesprekken met jouw besproken moeten worden, maar ergens anders, kun je ook aangeven:
   “Voor jou zijn je spanningsklachten ook iets wat je zou willen bespreken. Aangezien je daar nu over in gesprek bent met de POH is het wellicht beter om dat daar te bespreken en hier de andere zaken. Wat vind je daarvan als ik dat zo zeg?”

 

Door te focussen, maak je je gesprekken doelgericht en werk je ergens naartoe. Hierdoor kun je ook steeds de helikopterview nemen om te kijken of je nog op koers zit en kun je bijsturen waar nodig.
Natuurlijk kun je gaandeweg tot de conclusie komen dat je nog iets miste op de agenda of dat iets anders prioriteit heeft. De focus is geen statisch iets, je kunt samen bewust kiezen om van koers te veranderen. Maar dan doe je het bewust en dus met een doel voor ogen.

 

Ter voorbereiding op het derde proces ‘Ontlokken verandertaal’

Het proces van focus aanbrengen (weten waar we over gaan praten én wat de veranderrichting is), is een noodzakelijk stap om überhaupt verder te kunnen. Want als je weet waar (en op welke gebieden) iemand heen wil, DAN weet je waar de verandertaal en motivatie wel of niet is.
Als de focus er is kun je per onderwerp de diepte in, en motivatie gaan vergroten.

Als de focus er niet is, kún je dus hélemaal niet gidsen als coach, begeleider of manager. Er blijf je vaak bij een prettig gesprek met weinig resultaat…

Wil je meer weten over verandertaal of motivatie vergroten? Of over het focussen of één van de andere processen binnen Motiverende Gespreksvoering?
Lees dat zeker nog even verder hier op de website of meld je aan voor een basiscursus Motiverende Gespreksvoering.

Als laatste een mooi verhaal uit eigen werk, over focus.

Toen ik ooit een training gaf in de vrouwengevangenis met 6 dames probeerde ik steeds te focussen door het programma van die bijeenkomst te volgen. Ik liet het programma echter steeds los, omdat er zoveel te klagen was over de gang van zaken in de gevangenis. Ik wist de focus niet te herpakken en kwam steeds niet toe aan het inhoudelijke stuk van die bijeenkomst.

Na 3 bijeenkomsten begonnen er een paar dames te klagen. Ze wilden niet meer naar de training komen want het was toch alleen maar geklaag. Ze hadden niet het gevoel dat ze verder kwamen.

En natuurlijk had ik dat ook niet. Dat kwam omdat ik steeds het programma ondergeschikt maakte aan wat zij inbrachten. Ik was alleen maar aan het volgen. Op deze manier bleven we in cirkeltjes draaien en kwamen we inderdaad niet vooruit.

Wat ik toen gedaan heb, is terug die focus aanbrengen. Mijn rol ook als trainers (of coach) als je het mij vraagt. Ik heb dat gedaan door te gaan gidsen.
Een programma te maken voor die bijeenkomst én die ook te delen door middel van een flap- over met het programma getekend erop. Ik nam het programma bij aanvang van de bijeenkomst door en vroeg of er nog aanvullingen waren/ of dingen die zij misten bij het programma.
Wanneer we samen akkoord hadden voor het programma, greep ik er geregeld naar terug. We hadden afgesproken maximaal 15 minuutjes ‘rondje ruis’ (in dit geval klagen ;-)) te doen en daarna te stoppen en naar het volgende programma onderdeel te gaan.
Door het programma te delen en er samen steeds naar terug te grijpen, lukt het om focus aan te brengen en de inhoud uiteindelijk in te gaan.

Wauw, wat een verademing! Na de eerste keer op deze manier gaven ze al aan dat ze “aan deze bijeenkomst écht iets hadden gehad…”

Het is dus niet alleen voor jezelf als coach, begeleider of manager fijn… je bent het volgens mij ook ‘verplicht’ aan de mensen met wie jij gesprekken hebt om ervoor te zorgen dat ze er uiteindelijk ook echt iets aan hebben!

 

Hoe breng jij focus aan in je gesprekken?

 

“Ja maar” betekent “Nee”. Dat zei mijn moeder vroeger al altijd tegen me. En wow wat heeft die vrouw gelijk!

 

Heb je ook wel eens dat je je coachee / cliënt probeert te helpen en dat hij/ zij in een soort van “ja maar” refrein terecht komt? Dat je je afvraagt hoe je dat refrein weer in een couplet verandert? Dat het eigenlijk alleen maar meer lijkt alsof je advies niet ter harte wordt genomen  en dat het gesprek je steeds meer energie kost. Zoveel dat je uiteindelijk denkt “dan moet je het zelf maar weten…het is jouw probleem niet de mijne…”.

Als de ander in herhaling blijft vallen, ben jij dat waarschijnlijk ook. In ieder geval heb je blijkbaar nog niet goed geluisterd naar dit liedje, want geloof me… Vaak roep jij door je vragen / opmerkingen onbewust juist dit refrein op.

Ben jij ook benieuwd naar wat je kunt doen om van refrein naar couplet te gaan? En hoe ik door schade en schande wijs ben geworden? Lees dan verder…

Natuurlijk niet altijd ligt het aan ons als we “ja maar” horen.
En tegelijkertijd is “ja maar” toch ook vaak een reactie op wat er gezegd wordt.

Let eens op als je “ja maar” hoort of je mogelijk:

• ongevraagd advies hebt gegeven;
• iemand probeert te overtuigen van dit advies;
• het probleem van de ander misschien een beetje van tafel probeert te vegen (“Maak je maar geen zorgen, het komt allemaal wel goed.” Of “Zo’n groot probleem is het toch niet, het is makkelijk op te lossen.”)
• óf je misschien op een andere manier niet heel goed aan het luisteren bent (“Ja, dat snap ik maar dat hoort nu eenmaal bij veranderen.” ”Ja dat snap ik, maar zo werkt het hier nu eenmaal, daar kan ik ook niks aan doen.”)

Het “Ja maar” van je coachee / cliënt is dan een verzoek om begrip, om gehoord te worden of om te stoppen met het geven van ongevraagde (vaak goedbedoelde) adviezen.

Ja maar Miranda,
wat kan ik dan nu het beste doen? 

 

Vraag jij je nu natuurlijk af 😉 Ik heb wel een idee, wil je het horen? Lees dan vooral verder.
(Hiermee wordt mijn mogelijke ongevraagde advies dus gevraagd)

Mijn tip: Stop met wat je aan het doen bent en begin met luisteren. Zoek de leuning van je stoel en toon oprechte interesse. Begin met luisteren naar de ander. Stel daarna de juiste vragen. Vragen die vragen naar waarom verandering voor die persoon belangrijk is en laat jouw advies over het ‘hoe’ nog even achterwege.

Mocht je écht een goed advies hebben, mag je dat natuurlijk geven. Maar let op!

Pas nadat je:

1. Eerst voldoende hebt doorgevraagd naar wat diegene zelf al bedacht / gedaan heeft.
2. EN pas nadat je hebt gevraagd of die ander eigenlijk wel op jouw advies zit te wachten.

Twee belangrijke stappen die ervoor zorgen dat je advies uiteindelijk ook ter harte genomen kan worden.

 

Een eigen voorbeeld (bij de reclassering), voordat ik MGV kende:

Cliënt: “Ik weet gewoon niet hoe ik moet stoppen met het plegen van delicten, ik heb nooit iets anders geleerd!”

Miranda: “Wij geven vanuit de reclassering trainingen om te leren hoe je kunt stoppen met het plegen van delicten en hoe je het leven op de rit kunt krijgen. Je zit hier nu toch (in de gevangenis) en je hebt toch tijd. Ik weet zeker dat je er veel aan zult hebben!”

Cliënt: “Ja, dat zal wel maar ik denk niet dat ik nog iets kan leren. En wie zijn jullie eigenlijk, hebben jullie wel eens vast gezeten? Ik denk niet dat zo’n training mij iets kan bieden.”

Miranda: “Nee ik heb nooit vast gezeten, maar ik werk hier al heel lang. We hebben al veel mensen deze training gegeven en het werkt. Je kunt het toch gewoon eens proberen, je hebt niks te verliezen.”

Cliënt: “Ja misschien werkt het voor anderen, maar niet voor mij. Ik heb er echt geen zin in!”

Miranda: “En je leert ook veel van elkaar in zo’n groep… dus niet alleen van de trainers.”

Cliënt: “Ja, maar daar heb ik helemaal geen behoefte aan! Ik ben niet zo’n groepsmens…”

 

Deze strijd heb ik, toen ik Motiverende Gespreksvoering leerde kennen, gelukkig op kunnen geven.

Het kostte me veel energie en leverde weinig resultaat op. Sterker nog ik ging deze cliënten zelfs vervelend en lastig vinden! En zij mij waarschijnlijk ook.

 

Hoe het gesprek ook had kunnen lopen, wanneer ik Motiverende Gespreksvoering toepas:

Cliënt: “Ik weet gewoon niet hoe ik moet stoppen met het plegen van delicten, ik heb nooit iets anders geleerd!”

Miranda: “Je bent bang dat het je niet gaan lukken om te stoppen met het plegen van delicten.” (begrip tonen en luisteren)

Cliënt: “Ja! Weet je, ik wil het wel…. Maar ik ben ook bang dat het weer een mislukte poging wordt. Ik heb het al vaker geprobeerd.”

Miranda: “Je vindt het spannend en toch wil je graag anders. Wat heb je allemaal al geprobeerd?” (Begrip én vragen naar wat hij al zelf al bedacht had / gedaan heeft)

Cliënt: “Nou, ik heb al eens vaker een baan gehad, maar dat houd ik meestal maar even vol en dan ga ik met ruzie weg. Ik heb ook al eens afspraken gemaakt met mijn toenmalige vriendin dat ik me rustig zou houden, maar dat lukte ook maar kort. Gewoon omdat ik dan toch in mijn hoofd alweer plannen bedacht…”

Miranda: “Je hebt al een aantal dingen geprobeerd, die tijdelijk hebben gewerkt. En je zou er deze keer graag een geslaagde poging van maken. Ik heb nog wel een idee wat hier mogelijk een bijdrage aan zou kunnen leveren, zal ik mijn gedachten met je delen?” (Begrip, focus op de verandering en toestemming vragen voor je advies)

Cliënt: “Ja graag…”

Miranda: “Wij geven vanuit de reclassering trainingen om te leren hoe je kunt stoppen met het plegen van delicten en hoe je het leven weer op de rit kunt krijgen. Je leert hier iets over ‘de invloed van je gedachten’, ‘lange termijn denken’ en ‘welke hulpbronnen je nog meer kunt inschakelen’. Hoe klinkt dit voor jou?” (kort aanbieden advies en vragen wat dat voor de ander betekent)

Cliënt: “Boh ja lastig. Ik weet niet of ik niet te oud ben om nog veel te leren, maar het klinkt wel als iets waar ik nu mee bezig ben. En tja, ik heb nu toch tijd, nu ik vast zit… ik wil het wel eens proberen.”

 

Twee keer een gesprek, met hetzelfde onderwerp en dezelfde mensen. Maar doordat ik iets anders doe, gebeurd er ook iets anders!

Wil jij je ook echt eigen maken hoe je niet meer in een “ja maar refrein” belandt en hoe je iemand verder helpt in zijn eigen liedje van verandering? Wil jij ook leren welke invloed jij hebt op het verloop van een gesprek en de motivatie van de ander om iets aan te pakken?
Ga dan aan de slag met Motiverende Gespreksvoering bij MI time! En maak jouw werk ook leuker, makkelijker en efficiënter, net zoals ik dat heb gedaan!

 

Volgens mij staan we, door de omstandigheden rondom Corona, allemaal (noodgedwongen) vandaag de dag weer even iets dichterbij onze waarden. Wat doe ik wel en wat doe ik niet en waarom? Wat moét en wat moét eigenlijk niet per se?

 

Hierdoor maak ik de afgelopen week keuzes waarvan ik niet dacht dat ik het kon. Hoe zit dat voor jou, heb jij iets veranderd?

Gedrag veranderen is lastig, super lastig. Maar vanaf het moment dat het je lukt om terug te gaan naar je kern (naar je waarden) lijkt het makkelijker te worden.

Zo had ik niet verwacht dat je mij ook maar één dag thuis kon houden van toffe MGV trainingen die ik gepland had met een groep enthousiaste, leergierige mensen…. Maar niks is afgelopen week minder waar geworden.

Vanaf het moment dat het besef kwam dat ik de gezondheid (van mezelf en anderen) op het spel zou zetten wanneer ik wel zou gaan trainen veranderde iets in mij. Gezondheid is toch echt ons belangrijkste goed en één van mijn kernwaarden!

Alles wat écht moest, was opeens niet zo belangrijk meer toen het ging over gezondheid. Wat hebben we nog als we niet gezond zijn?

Nu investeren (of inleveren) om straks weer samen verder te kunnen, is korte versus lange termijn.

Wanneer we focussen op deze lange termijn (deze waarden) doen we wat we écht belangrijk vinden om te doen. We blijven thuis en gaan inmiddels massaal tussen de middag wandelen, waar we normaal geen tijd voor maken tijdens kantoordagen. We zorgen meer dan ooit dat we onze vitamines binnenkrijgen en we bellen een keer extra met familie en vrienden om te checken hoe het gaat.

Een andere waarde die de afgelopen dagen voorbij komt is gezamenlijkheid. Doen we het niet voor onszelf, omdat we niet tot de risico groep behoren, dan blijven we thuis voor grootouders en anderen. We bellen vaker dan gemiddeld en meer dan ooit via beeldbellen, om de ander even wat moed in te spreken. En dan nog maar te zwijgen over alle prachtige initiatieven die opgezet worden om elkaar te helpen daar waar dat kan, wow!

 

Nog een paar prachtige voorbeelden:

De BIG registratie van verpleegkundigen is opeens niet meer zo belangrijk wanneer we alle hulp die we kunnen krijgen aan moeten nemen. En de AVG werd aan zijn laars gelapt toen mijn vriendin helemaal alleen naar de verloskundige moest (vanwege de regels) maar ik wel via videobellen erbij kon zijn……

Waarden zijn een goede drijfveer voor verandering, voor het doen wat op dat moment nodig is, wat je belangrijk vindt en goed voelt!

Wanneer je iemand wilt helpen bij het veranderen van gedrag, ga dan op zoek naar die waarden. Die waarden die hem / haar drijven om iets anders te gaan doen. Niet het gedrag zelf is hetgeen we op willen focussen, maar de reden achter het (alternatieve) gedrag.

Wanneer je weet waarom je iets doet,
heb je motivatie te pakken!

 

Andere waarden van mij zijn professionaliteit (lees: altijd goed werk leveren) en samenwerking (lees: mijn kennis er ervaring met MGV met jullie delen). Wat ik komende tijd dus ga doen is me verder verdiepen in de online mogelijkheden voor trainingen. Ik heb de eerste trainingen/ workshops al gegeven online en ga hier nog meer van doen. Inmiddels word ik er beter in en zie ik er de kracht ook van.

Ik ga daarnaast aan de slag met het maken van video’s en op zoek naar andere nieuwe goede online werkvormen. Dus houdt mijn website in de gaten 😉

Online trainen zal de fysieke bijeenkomsten nóóit vervangen, maar het kan wel een waardevolle aanvulling zijn en in deze tijden een prima start. Ik houd jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen!

Voor nu, stay strong en zorg goed voor elkaar!

En natuurlijk extra dankbaarheid aan alle mensen die nu meer doen dan ooit, alle vitale beroepen en alle andere helden van deze tijd!!!